Komt nog bij, dat het argument van de “spaardiscipline” die een levenpolis meer met zich meebrengt dan “gewoon sparen of beleggen” misschien in de beleving van menig medemens kan op gaan wanneer we ze dat maar genoeg aanpraten (je krijgt een rekening en die betaal je dus) maar dit argument kent ook een tegenargument.
Mensen die op enig moment de centen gewoonweg niet meer hebben (en dus zouden gaan ontsparen) besluiten een polis af te kopen (dat kost pas echt geld!!!) of premievrij te maken (dat kost ook nog steeds geld of drukt het rendement gigantisch).
De beoogde discipline wordt dan eigenlijk dubbel bestraft.
De argumenten om in prive (in werkgever/werknemer-relatie kan dat anders zijn vanwege werkgeversbijdragen) nog te “sparen” in een polis (al dan niet verlijfrent) zijn de afgelopen jaren fors afgenomen of van minder (fiscale) waarde geworden.
Los van WFD-eisen aan een advies die aanstaande zijn, dienen “wij” als verzekeringsboeren ons dit nu al te realiseren en de klant daarover correct informeren en adviseren. Dat gebeurt dus gewoonweg nog veel te weinig (soms ingegeven door een gebrek aan kennis bij diezelfde “adviseurs”).
Feit is wel, dat er dan heel wat “spaarcowboys” een andere baan mogen gaan zoeken (bij voorkeur niet meer in onze branche), maar dat laat mij volkomen koud.