Het gaat er niet om wat ik DENK te krijgen (het ging hier overigens niet om mij, maar om een paar praktijkzaken die ik heb meegemaakt), maar om wat ik WEET dat ik of beter, mijn nabestaanden krijgen.
De een zal het een fooi vinden, maar ik ken enkele inmiddels 1-oudergezinnen, die onder de omstandigheden dolgelukkig waren met dat “beetje” wezenpensioen naast het weduwenpensioen.
Wanneer men dan (samen met wat andere voorzieningen) in ieder geval financieel onbekommerd voort kan zonder levenspartner, dan is dat een hoop waard (persoonlijke mening, hoef je je geen barst van aan te trekken).
Kiezen voor een bepaalde baan is ook kiezen voor de bijbehorende arbeidsvoorwaarden en dan kan je dus het “onfortuin” treffen, dat je meebetaalt aan regelingen waar je zelf geen gebruik van maakt of zelfs maar ooit kan maken.
Wanneer het u alleen om het ouderdomspensioen zou gaan (en daar dus alleen premie voor zou willen betalen), dan de volgende extreme vraag.
Uw collega, die op 60-jarige leeftijd is aangekomen verneemt getroffen te zijn door een terminale aandoening. Heeft op dat moment al keurig een jaartje of 40 pensioenpremie betaald en weet op dat moment, dat hij/zij nooit in aanmerking zal komen voor ouderdomspensioen, want zal geen 65 worden.
Wat doen we daar dan mee?
Alle premies terugstorten? Klinkt, uw redenatie volgend, niet onlogisch of onredelijk en zelfs erg sympathiek (dan heeft men er nog wat aan). Toch?
Realiseer je tezelfdertijd, dat uw pensioenpremie in die systemathiek aanzienlijk hoger zal worden, want het “overschot” van een jong overledene wordt nu aangewend voor het betaalbaar houden van de ouder dan gemidelde pensionada.
Streep je dat deel van de “wet der grote getallen” weg, dan kunnen premies alleen maar omhoog.
Zelf sparen? Op zich prima oplossing en op de keper beschouwd kan dat ook nog de goedkoopste blijken.
Hoop niet dat je dan 90 of ouder wordt, want dan zal de pot eerder leeg zijn dan begroot (er wordt immers begroot op basis van statistisch herleide gemiddelde leeftijden).
Kortom, collectieve oplossingen kennen (soms) beperkingen, maar zeker ook een aantal voordelen.
Komt nog bij, dat het gros van onze mede-ingezetenen nooit de discipline kunnen opbrengen om een eigen pensioenpot bij elkaar te sparen. Kun je natuurlijk stellen, dat dat ieders eigen verantwoordelijkheid is (en dat is het eigenlijk ook), maar dan ga je toch wat voorbij aan de realiteit.
Kortom, wil je alles geheel individueel en (enigzins) onbeperkt naar eigen zin regelen…… wordt zelfstandig ondermemer!
Treedt je ergens in dienst om welke reden dan ook, dan is het “geven en nemen”.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
