Hallo,
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: door een ongeluk met mijn motor heb ik een dwarslaesie. Kort samengevat komt het er op neer dat alle onder ongeveer mijn navel verlamd is, en dat is permanent (tenzij ze een of andere wondertruc bedenken die nu nog niet bestaat).
Ik ben 37, en zit nu vol in een zgn. re-integratietraject. Omdat ik bij een vrij klein bedrijf werk, zal een voor mij passende functie waarschijnlijk ergens anders worden. In mijn baan nu, ik ben op papier nog steeds rayonmanager voor de buitendienst, heb ik een vast salaris van ongeveer 6.000 euro en een bonus die afhankelijk is van bepaalde targets. Ik ben nu al terug gegaan naar 70% van het vaste salaris, en krijg uiteraard geen bonussen meer. In 2007 en 2008 waren die bonussen trouwens wel 18.000 en 23.000 euro.
Omdat me niets aan mijn hersens of handen mankeert, word ik waarschijnlijk voor 50 of 60% arbeidsongeschikt. Ze laten daar een berekening op los die ik totaal niet snap, met maatmannen (hoezo: ik ben een vrouw en wij lopen gemiddeld 12% achter in salaris op mannen?) en restverdiencapaciteit en allerlei onmogelijk uit te leggen andere dingen.
Ik word nu omgeschoold om op een callcenter te gaan werken (telefonische hulpdienst, opiniepeilingen, dat soort werk). Op zich prima, want ik werk liever dan dat ik de hele dag moet gaan zitten kijken of het lichtje in de ijskast wel uit is als je de deur dicht doet.
Als ik zo'n baan krijg, heeft dat een enorm effect op mijn inkomen. Die callcenterbanen betalen ongeveer de helft van wat ik nu aan vast salaris heb (begint vaak met ongeveer 2.300-2.500 en soms 2.800 maar dat is het dan ook wel, en het zijn allemaal flexcontracten).
Mijn vraag is: als ik zo'n nieuwe baan ga doen, hoe gaat dat dan met mijn pensioen. In mijn huidige baan zit voortzetting bij invaliditeit meeverzekerd. Raak ik dat kwijt als ik nu een andere baan aanneem? Als ik een nieuwe baan krijg, moet ik dan wel of geen pensioen overdragen? Ik heb die vragen bij de salarisadministratie neergelegd, maar die keken me aan alsof ik in een keer weer kon lopen.
Dus graag jullie advies, waarvoor ik jullie alvast hartelijk bedank.
Patricia